Om de 5 jaar ga ik dood

2013

Laatste foto van mijn oude rug. Zolang ik maar blijf veranderen, radicaal alles om blijft gooien, bewijs ik dat ik controle heb. Elke 5 jaar gooi ik mijn leven om. Pas als ik bijna doodga heb ik het gevoel dat ik leef.

Ik ben er even niet

2016

Ondergedoken in mijn trage leven. ‘Over 6 weken ben ik er wel weer’, zei ik op mijn werk. Liep dat even anders. Of ik liep niet, eerder. Iedere stap is er een in de goede richting.

Nooit af

2018

Ik wandel. Ik hoop. Ik kijk uit naar het herstel, de dag dat ik weer ‘100% beter ben’. Die dag komt niet. Ik blijk er al te zijn. De beweging is belangrijker dan het doel. Een horizon verschuift als je er naartoe loopt.

Beton

2022

Iedereen heeft wel iets om bang voor te zijn. Mijn grootste angst is mijn ruggengraat. In angstaanjagend tempo verstijf ik. Bouwt mijn lichaam een innerlijk korset?

….work in progress…

Jaartal onbekend

Het volgende beeld maak ik wanneer ik weer voel dat het tijd is. Idee is mijn rughouding levenslang vastleggen.